Odmah nakon početka Prvog svjetskog rata, Crna Gora je u Francusku, kao vojne delegate, poslala zastupnika za nabavke hrane, municije i ostalih potrepština Andriju Radovića (1872–1947), Nikolu Nika Matanovića i artiljerijskog poručnika Radosava Vuksanovića (1877–1941).
Ovi delegati su bili zaduženi za saradnju sa francuskom vladom i Ministarstvom vojnim oko pitanja savezničke pomoći. Andrija Radović je 1/14. septembra (pismo završeno 8/21. septembra) 1914. godine iz Pariza izvestio ministra vojnog brigadira Mašana Božovića (1858–1920) da je za Crnu Goru, između ostalog materijala, upućeno i 39 (od 40, koliko je delegaciji u Parizu zvanično predato) mitraljeza sa priborom i 2 miliona odgovarajućih metaka.
Mitraljezi Colt-Browning su iz Marseja upućeni za Solun, gdje je ratni materijal prihvatio Nikola Niko Hajduković (1882–1954). Oružje je iz Grčke železnicom transportovano u Kosovsku Mitrovicu; ovdje ga je preuzeo inženjer Žugić i preko Novog Pazara ili Peći uputio za Pljevlje, Berane i Rožaje.
Do 25. novembra/8. decembra 1915. u zemlju je stiglo svih 40 mitraljeza. Ovo se može zaključiti iz Izveštaja O.Br.25.096 (O.№.7536), koji je načelnik štaba crnogorske Vrhovne komande pukovnik Petar Pešić 8. decembra 1915. uputio srpskoj komandi. Pešić u Izveštaju navodi da crnogorska vojska mitraljeza ima 40 Kolt s dovoljno municije. Razlika u broju upućenih i koltova na licu mjesta, nastala je zbog crnogorskih iskustava sa maksimima. Kako su dobijeni mitraljezi M14 takođe bili bez štitova, delegacija je u fabrici u Krezou (Creusot) ostavila jedno oružje kao uzorak neophodan za izradu štitova. No, nakon uzimanja neophodnih dimenzija, Francuzi su saznali da uz osnovnu Koltovu konstrukciju nisu ni bili predviđeni štitovi. Tako se od izrade odustalo, a četrdeseti mitraljez je transportovan u Crnu Goru.
Mitraljeze je na Cetinje dopratio Fišer, inženjer zavoda Schneider et Cie iz Krezoa. Fišer je angažovan da crnogorske oficire uputi u konstrukciju i način rukovanja novim oružjem. Crna Gora se obavezala da ovom instruktoru obezbedi dnevnice od po 50 franaka (47,5 perpera) i da snosi sve putne troškove na relaciji Krezo-Cetinje-Krezo.
Prema Izveštaju Ilije Hajdukovića od 24. avgusta/6. septembra 1915, ministar vojni i načelnik Štaba Vrhovne komande su odlučili da se 20 koltovih mitraljeza dodeli Lovćenskom, a 20 – Hercegovačkom odredu. Shodno tome, od 27. septembra/10. oktobra do 8/21. decembra 1915. godine Lovćenskom odredu je ukupno izdato 240.370 a Hercegovačkom – 239.702 metaka za isto oružje.
Moramo reći da se crnogorski mitraljesci nisu usrećili ovim oružjem. Poznati konstruktor američkog porijekla, Džon Brauning (John Moses Browning, 1855–1926), u periodu od 1890–1895. je razvio mitraljez koji je funkcionisao na principu pozajmice barutnih gasova (Patent No. 544657, November 7, 1892, August 20, 1895 GAS-OPERATED MACHINE-GUN). Brauning je na cevi oružja (na 180 mm od usta) izbušio kosi kanal (piston) poprečnog preseka 1 mm2. Barutni gasovi su kroz piston potiskivali dvokraku polugu koja je dejstvovala na specijalni klizač (vrstu nosača zatvarača). Klizač i poluge su se vraćali u prvobitni položaj pomoću dva povratnika (sila povratnika 2×12 daN). Brauning je predvidio i dvostruki sistem vazdušnog hlađenja oružja. Cev mitraljeza bila je opremljena krilcima koja su obezbeđivala veću površinu, a time i brže odvođenje toplote vazdušnom strujom. Sem toga, u gornjem delu sanduka, kod rukohvata, nalazio se kanal koji je bio u neposrednoj vezi sa cilindrom udarne opruge. Kanal je pomoću specijalne mesingane cevčice bio povezan s ležištem metka. Prilikom hoda povratnika unazad, u cevčici se komprimovao vazduh, koji je, navodno, hladio ležište metka i izduvavao nesagorele čestice baruta (čišćenje kanala cevi). Ovu izuzetno komplikovanu konstrukciju Brauning je 1895. godine ustupio firmi Colt’s Patent Fire Arms Mfg. Co. Kolt je uspio da 50 mitraljeza, pod oznakom M1895, proda američkoj kopnenoj vojsci, a 150, u kalibru .236 (puške sistema Lee M1895), i mornarici. Amerikanci su sve mane Brauningove konstrukcije uočili tek u eksploatacionim uslovima, tokom intervencija na Filipinima i u Kini. Tako je ručica zatvarača bila pomerena isuviše unapred pa je strelac morao da se izdiže sa sedišta da bi napunio oružje; oružje je bilo isuviše komplikovano i sastavljeno od velikog broja delova; nakon ispaljenih 13.000 metaka, povratne opruge su naglo slabile; nakon 21.000 metaka, cev se širila i postajala neupotrebljiva; posle duže paljbe, na ustima cevi pojavljivao se snažan plamen; nitroglicerinski barut je štetno delovao na čelik i stvarao dim škodljiv za strelca; igla i zatvarač često su se lomili, a redenici su se brzo kvarili; nišan je bio gradiran u jardima, a telemetar u metrima i, prilikom funkcionisanja, dvokraka poluga spuštala se za 254 mm, što je onemogućavalo gađanje oružjem iz niskog položaja (poluga je, bukvalno, rila zemlju ispod oružja). Zbog ove mane, američki vojnici su kolt zvali kopačem krompira (potato digger).
Bez obzira na kasnije usavršavanja (M1910 u kalibru .30 puške Krag Jorgensen M1892), za koltov mitraljez nije se više zainteresovala ni jedna armija. Tek nakon početka Prvog svetskog rata, u opštoj nestašici automatskog oružja, Amerikanci su uspeli da prodaju ove mitraljeze Rusima (M1914 u kalibru 7,62 mm, sa naknadnom signaturom Англиканский заказъ) Italijanima (M1914 u kalibru 6,5 mm) i Francuzima (M1914 u britanskom kalibru .303). Koltovim mitraljezima je opremljen i deo američkog ekspedicionog korpusa, kao i deo kanadskih trupa (u kalibru .30-06), ali Anglosaksonci ih nikada nisu koristili na frontu (uglavnom su služili za obuku).Nedovoljno obučena da rukuje ovim komplikovanim oruđem, bez rezervnih delova i odgovarajuće logističke podrške (specifična municija), i da je imala više vremena od 6 nedjelja (koliko je preostalo do kapitulacije), ni crnogorska vojska ne bi uspešnije eksploatisala koltove mitraljeze.
Mitraljez sistema Colt-Browning M1895/1914
- Kalibar, mm: 7,62
- Metak: 7,62×54 mmR
- Ukupna dužina, mm: 1040
- Dužina cevi, mm: 720
- Žljebova: 4, uvijanje ulevo, korak 240 mm
- Masa mitraljeza, g: 15.880
- Masa tripoda, mm: 25.400
- Brzina gađanja, metaka/min: 400-450
- Hranjenje: platneni redenik sa 250 metaka
