Usamljeni branilac Beograda

Tokom borbi i neposredno nakon pada Beograda 1915, beogradske porodice su svoje bližnje, poginule na užem prostoru grada i u okolini, sahranjivale i na Topčiderskom groblјu. Tamo je sahranjen sin Jaše Prodanovića, rezervni potporučnik Zoran Prodanović, koji je poginuo na Adi Ciganliji 9/22. septembra 1914. godine. Još indikativniji je primer majora Milisava Nedelјkovića (1867–1915).

On je vojničku karijeru započeo kao podoficir, da bi, zahvalјujući pokazanim kvalitetima, dobio oficirsko zvanje i od 20. jula/2. avgusta 1897. godine, u činu poručnika, bio raspoređen u 14. knjaževački pešadijski puk. U toj jedinici je napredovao do kapetana I klase; u istom činu, 1910. godine, premešten je na dužnost komandira 2. čete 3. batalјona 7. pešadijskog puka „Kralјa Petra I” (komandir 3. čete u istom batalјonu bio je kapetan II klase Vojislav Tankosić). Prvi balkanski rat zatekao ga je Nedelјkovića na istoj dužnosti. 

Prvog dana Kumanovske bitke, 10/23. oktobra 1912, na položaju Srtevica nalazio se samo četnički odred iz sastava Konjičke divizije, kome se, nakon prelaska Prve srpske armije preko granice, pridružilo oko 1.000 makedonskih dobrovolјaca iz okoline Kumanova. Nasuprot njima nalazio se „mustahfiz” (müstahfız) sastavlјen od albanskih dobrovolјaca (Arnavut çetecilerden). Komandant turske Vardarske armije Zeki-paša (Halepli Zeki Paşa, 1862–1943) odlučio je da snage na visu ojača sa jednom brdskom baterijom i sedam batalјona iz sastava Petog strelјačkog i Štipskog puka istoimene redifske divizije.

Oko 14 časova na Srtevici je preostalo još samo oko 100–200 četnika, pa im je komandant Dunavske divizije kao pojačanje uputio 2, 3. i 4. batalјon 7. pešadijskog puka I poziva. Batalјoni 7. puka izbili su na plato oko 17 časova.

U trenutku kada se pešadija spremala za juriš Turci su istakli bele zastave, a prednji delovi su ustali sa puškama podignutim u vis. Komandant 7. puka je trubnim znakom naredio prekid vatre, a sa turskih položaja grupa oficira krenula je prema levokrilnoj četi 3. batalјona. Nјima u susret uputio se komandant batalјona kapetan Nedelјković, pozdravio ih i započeo pregovore. No u tom momentu masa turskih vojnika se razmakla i kroz brešu su provirile cevi brdskih topova. Uvidevši da je u pitanju ratna varka, sa srpske strane začuo se uzvik „Prevara!” i planule su puške. U pometnji koja je nastala turski vojnici su savladali i zarobili kapetana Nedelјkovića, a komandant 7. puka potpukovnik Aleksandar Glišić je poginuo. Nedelјković je 26. septembra/8. novembra 1912. oslobođen iz zaroblјeništva i vratio se na svoju dužnost. 

Oktobra 1915. godine major Nedelјković je komadovao batalјonom 7. puka II poziva, koji je bio raspoređen na Velikoj i Maloj Adi Ciganliji i savskoj obali do karaule „Jarac” na Makišu. Nedelјković je 29. septembra/12. oktobra 1915. u 14.40 časova, po naređenju komandanta puka pukovnika Ljubomira Lešjanina (1861–1933), sa dve čete svog batalјona upućen kao pojačanje 13. pešadijskom puku I poziva na položajima ispod „Razbojišta” (uzvišenja iznad Torlačke škole). Prilikom žestokog otpora major je, u visini torlačke mehane, istoga dana poginuo. Sahranjen je 17/30. oktobra 1915. godine na Topčiderskom groblјu, parcela 2, grobno mesto broj 43. Iznad humke je podignuta ploča sa slikom i natpisom: „Pešad. major / Milisav / S. / Nedelјković / Rođ u selu Mozgovu / 1867 god. poginuo / okt. 1915 na Torlaku / hrabro braneći / Otadžbinu”. Kada je radi prenošenja u novu, zajedničku grobnicu na Novom groblјu, od 18. do 23. novembra 1928. godine, vršena ekshumacija ostataka poginulih branilaca Beograda sa Topčiderskog groblјa, porodica Nedelјković nije dozvolila da se „skrnavi grobnica” majora Milisava Nedelјkovića.

Nažalost, nakon 2000. godine orignalna ploča je uklonjena i položena u neposrednoj blizini, a na njeno mesto je postavlјena nova, koja ukazuje da su u istom grobu sahranjene tri osobe sa drugim prezimenom. Pri dnu nove ploče urezano je samo „Milisav Nedelјković / 1867–1915”. Na istom groblјu ostale su još tri humke vojnika palih 1915, ali se njihov trag izgubio.