Swiss Oružje Online

U maju 1991. godine Karl Briger (Karl Brügger) i Hajnrih Tomet (Heinrich Thomet) su u švacarskom gradu Tun (Thun), kanton Bern, osnovali firmu Brügger & Thomet sa namerom da za domaće tržište proizvode prigušivače za oružje. Firma se brzo širila i 2004. je počela da osvaja program proizvodnje vojno-policijskog oružja i opreme, koja je postala poznata širom sveta. Prvi poznatiji proizvod iz ove oblasti bio je vojno-policijski automat MP9 (usavršena konstrukcija Štajer-Manliherovog automata 9mm Steyr TMP) i njegova poluautomatska, civilna verzija TP9. Opet na bazi stranog modela, sada francuske snajperske puške PGM Precision, Švajcarci su na tržište plasirali svoju varijantu 7.62mm APR308 (Advanced Precision Rifle .308), te dalekomentu snajperku APR338 za municiju .338 Lapua Magnum. Tokom 2006 godine započeli su proizvodnju ručnog bacača granata Brügger & Thomet GL06 40x46mm a 2011 – automata u kalibrima 9mm i .45 (11.43mm) APC9. Kada je Tomet svoj udeo prodao Brigeru i napustio kompaniju, njeno ime je 2011. zvanično promеnjеnо u B&T AG. U martu 2019. godine B&T izbacuje na tržište svoj ''APC9 Pro'' model automata koji se bazirao na američkoj AR-15. Već 29. marta 2019 švajcarska kompanija potpisuje ugovor sa američkom vojskom kao subkontraktor u proizvodnji automata APC9K. Svajcarski VP9 Za divno čudo, kompanija '' B&T '' je na sebe pozornost najšire javnosti skrenula prezentacijom jednog prozaičnog proizvoda na Youtube kanalu kao i na blogu ''Zaboravljena oružja'' (Forgotten Weapons) koju su uradili Džonatan Ferguson (Jonathan Ferguson) i Džensen-Džons (N.R. Jenzen-Jones) iz ARES-a. Radi se o spravi pod nazivom ''Veterinarski pištolj 9mm'' (Veterinary Pistol 9mm) - B&T VP9! Pazite, sama oznaka mnoge poznavaoce može da zbuni da pomisle da se radi o oružju H&K VP9 (Heckler & Koch Volkspistole 9mm). U suštini, senzaciju čini to što je pištolj za ''marvene lekare'' – skoro identična kopija starog dobrog trofeja iz Drugog svetskog rata – SOE integralnog prigušenog pištolja 9mm Welrod Mk. I ! VP9 u rasklopu VP9 u suštini predstavlja ''spravu za humano ubijanje bolesnih ili ranjenih životinja'' (ako se eutanazija smatra humanom). Uz oružje, naime, ide i priručnik u kome se objašnjava na kom mestu, prilikom pucnja, treba prisloniti VP9 kako bi ''smrt nastupila brzo i bezbolno''. Pri tome se insistira na hitac u glavu i objašnjava da je kod svake životinje moždana šupljina različita. Istina, za isti ''posao'' se koriste i injekcije ali postoje slučajevi kada se one ne mogu upotrebiti bez rizika za rukovaoca, pogotovo kada su u pitanju veliki i opasni predatori. Isto tako, ''likvidacija'' klasičnim vatrenim oružjem traži iskusnog lovca što nije slučaj sa većinom veterinara. Dalje, prigušeni pucanj iz VP9 neće izazvati paniku kod drugih živih bića u okolini a smanjuje se i rizik povreda trećih subjekata u slučaju prostrelne rane jer zrno ispaljeno iz ovakve ''alatke'' brzo gubi kinetičku energiju. Konačno, proizvođač najusrdnije preporučuje VP9 i običnoj policiji koja nije ''familijarna sa psihologijom životinja'', zatim policiji za životinje koja postoji u SAD i mnogim drugim državama, kao i ''rendžerima'' - čuvarima zaštićenih vrsta i rezervata. Zapinjanje VP9 Za razliku od uobičajene prakse da se za oružje projektuje odgovarajući prigušivač, Švajcarci, bogati decenijskim iskustvom oko proizvodnje prigušivača, radili su obrnuto; oko već postojećeg supresora zvuka razvili su pištolj. Pri tome, nisu pokazali naročitu inventivnost: praktično do detalja su prekopirali 9mm Welrod Mk. I. Istina, ''veterinarski Velrod'' ima manje gabarite od vojnog originala, izrađen je preciznije i od novih materijala. Gadjanje iz VP9 Sanduk pištolja je u obliku čeličnog cilindra dužine 130 mm i prečnika 32 mm. Cev je navojem i uvrnut u udubljenje prijemnika. Cev je duga 50 mm i ima 15 radijalnih otvora koji su u funkciji prigušivača a prvenstveno služe da početnu brzinu zrna obore u podzvučnu zonu (ispod 300 m/s). Prednji deo cevi, sa spoljnim navojima (za montažu prigušivača), izlazi iz sanduka na dužiini od 10mm. Bravljenje se vrši pomoću obttno-čepnog zatvarača sa dve bradavice od kojih svaka ima površinu naleganja od 30 mm². Odbravljivanje i zabravljivanje se vrši zaokretanjem zatvarača za 90°. Jedan od B&T prigusivaca Jedan od osnovnih zahteva je bio da se projektuje što kompaktnije oružje. Da bi ispunio ovaj zahtev, B&T je iskoristio jednoredni okvir SIG P225, ali redukovan za prihvat samo 5 metaka. Tako VP9, sa još jednim metkom u ležištu, ukupno prima 6 metaka. Pri tome, metak u ležištu se može ispaliti i bez umetnutog okvira. Okvir je tako modifikovan da se na njega postavlja polimerska obloga i tako preuzima i funkciju rukohvata. Standardni P225 okviri bez obloge se ne mogu koristiti uz VP9. Visina oružja sa okvirom iznosi 114 mm a bez okvira - 63 mm. Okvir se, inače, ubacuje u prijemnik koji ''štrči'' iz sanduka 23-28mm. Welrod Mk I obe projekcije Prigušivač čini cev prečnika 35 i dužine 154mm. Na zadnjem kraju ima navojnu vezu za montažu na cev oružja. Konektor je spojen sa ekspanzionom komorom dugom 35 mm, na koju se nastavljaju još tri komore od po 17 mm, međusobno odvojene sintetičkim diskovima debljine 6 mm. Diskovi su u centru unakrsno razrezani kako bi kroz njih prošlo zrno ne nanoseći veća oštećenja, dok bi barutni gasovi bili ‘’zarobljeni’’. Sintetički diskovi imaju relativno kratak vek trajanja; svoju punu ulogu gube već nakon 10 hitaca, a maksimalni vek trajanja im je 20 hitaca, nakon čega se moraju menjati. U cilju uvežbavanja rukovaoca i istovremenog čuvanja originalnog prigušivača u punoj funkciji, konstruktori B&T su projektovali vežovni prigušivač sa diskovima od specijalne legure koji zvuk pucnja obara ispod 140 dBA. Metod merenja redukcije zvuka je, naime, regulisan vojnim standardima Mil-Std, odnosno, jedina ozbiljna i naučno priznata metoda testiranja jačine zvuka propisana je Mil-Std-1474D. Prema ovom protokolu, zvuk koji nastaje opaljenjem VP9 je znatno ispod 129 decibela (dBA) kada se koristi standardna FMJ municija. To odgovara zvuku koji proizvodi hitac vazdušne puške. Branko Bogdanovic